ඔබයි මමයි ඇයයි සමකෝණි ත්‍රිකෝණයක් – තවත් එක් කතාවක් පමණක් නොවේ I

පිල් කන්ඩියේ වාඩි වී මිදුල දෙස බලා සිටින සේපාලිකාට මිදුල අතුගාන ලොක්කි විටින් විට තමා දිහා බලන බව නිච්චි නොවේ.සෙපාලිකාගේ හිතේ තාමත්  රැව් දෙන්නේ පෙරදා අම්මාගෙ කටුක වදන් පෙලයි.ඔවුන්ගේ හිතේ හිමින් හිමින් නිවී යමින් තිබු ගිණි මැලයට ඇගේ වචන බුර බුර ණගෙන පිණිස දැමු පෙට්‍රල් වැනිය.ඇයි දෙයියනේ වැදූ අම්මාවත් අපිව තේරුම් ගන්නේ නැත්තේ. අපි ඔක්කොම මිනිස්සු , අපි ඉපදුනේ කිසිම සීමා මායිම් නැතුව , ඇයි අපිට ඒ වගේ ඉන්න බැරී සේපාලිකගේ පපුවේ යමක් හිරවී ඇතිසේය.කොහේදෝ නැති වේදනාවක් ලැම පුරා වෙලී යයි.වතින් අවුරුදු 15 ක් වුවත් තමා මහ ගැනියෙක් වුයේ බොහෝ කලකට පෙර බව සේපාලිකාට සිතේ. වැලි මිදුලේ සෙල්ලම් ගෙයම් හැදු කාලය පසු ඊ වැඩි කාලයක් නැති බව සේපාලිකාට මතකය.සුසමකින් ඒ  අතිතයට යන්න හැකිනම්…………

කිසිම කෙනෙකුගේ මග පෙන්වීමක් , ගුරුහුරුකමක් නැතුව තමාගේත් ලොක්කිගෙත් ජීවිතය ගෙවි ගියේ සේපාලිකාටත් මතක ඇති කාලයක සිටය.ලොක්කි සංජීව අයියා සමග පැන ගිය දවස සේපාලිකාට අද මෙන් මතකය.අම්මා වැලහින්නක් සේ දත්මිටි කමින් තමා දෙස බලමින් නියවමින් සිට සේපාල මාමා සමග පොලිසියට ගිය අයුරු සෙපාලිකාගේ හිතේ මැවි මැවි පෙනේ.සෙපාලිකා සංජීව අයියාට ඇල්ම දැක්වුයේ සංජිව ගෙදර සිටි එකම පිරිමියා නිසාම නොවේ. නිල ඇදුම ඇද ජැන්ඩියට යන සංජිව අයියා ගෙදර එන විට ඉදිරියට මුලින්ම දිව යන්නේ සේපාලිකාය.සේපාලික ලොකු ලමයෙක් වු දවසේ සංජීව අයියා රත්තර මාලයක් දී නලලට හාදුවක් දුන් හැටි සේපාලිකාට අදමෙන් මතකය.ගමේ අනෙක් කෙල්ලන් ලොක්කි දෙස ඉරිසියවෙන් බැලු ආකරය ,සංජිව අයියා සමග ලොක්කි මුකුලු කරන විට හිත පුරා දිව යන ඉරිසියාවේ ගින්න.අනේ සංජිව අයියා තමාට හිමිකර ගත හැකිනම් හිතිච්ච වාර ගණන අපමණ බව සේපාලිකාට මතකය.

එදා සංජිව අයියා කෙරෙහි ඇතිවූ ඇල්ම සේපාලිකව කෙල්ක්ගෙන් ගැහිණියක් කිරිමට මහ කාලයක් ගත නොවු බව සේපාලිකාට මතකය.අන්සතු දෙයක් අයිතිකර නොගත යුතුබව පන්සලේ පොඩි සදු නිතරම බණට කියයි.ඒ වගේම තමන් සතුදෙය බෙදාහදා ගතයුතු බවත් ඒ බණේම කියු බව සේපාලිකාට සිහිවෙයි.ලොක්කි මුලදි මුලදි සංජිව අයියාගේත් සේපාලිකාගේත් සම්බන්ධයට අකමෑතිවුවත්  පසුව තමාගේත් සංජිව අයියාගේත් පෙරේත්තය නිසා කැමති වු අයුරු සේපාලිකාගේ අපහැදිලි මතකයන් අතරින් මතු වේයි.එසේ ආරම්භ වූ තිකෝණි ආදරය අද මේතරම් වේදනාබර අත්දැකිම්වල ලක් වේයයි සේපාලිකා කෙලෙසකවත් හිතුවේ නැත.

මතුසම්බන්ධයි.